Szkoła Podstawowa im. Marii Kownackiej w Trębkach

Urszula Koniarek

Dyrektor

24 235 12 83

HISTORIA SZKOŁY

Historia naszej szkoły, podobnie jak historia miejscowości Trębki jest dla nas mało znana. Nieliczne zachowane źródła pozwalają sądzić, iż sięga swoimi korzeniami w zamierzchłe czasy.
Pierwsza wzmianka dotyczy początków XVII wieku. Kronika parafii Trębki wspomina o istnieniu dokumentów wizytacji kościoła przez biskupa Goślickiego z roku 1603. Wymieniono tam między innymi uposażenie dla rektora szkoły w Trębkach.

Na podstawie kroniki  szkoła w Trębkach istnieje od około 1860 roku. W początkowym okresie jest bardzo prawdopodobne, że nauczycielem był miejscowy proboszcz lub też osoby przypadkowe. Około 1864 roku rząd carskiej Rosji zezwolił na budowę budynku szkolnego, skłdającego się z jednej izby lekcyjnej i mieszkania nauczyciela. W tym czasie szkole podlegała również szkoła w Krzymowie, mieszcząca się w izbie chłopskiej.

W roku 1920 po rereformie szkolnictwa polskiego powstała Szkoła Powszechna II stopnia w zakresie sześciu klas podstawowych. W roku 1938 po długich staraniach rozpoczęto budowę nowego budynku szkolnego. Plan budowy przewidywał sześć izb lekcyjnych, salę gimnastyczną i tzw. ustępy. Pobudowano jednak cztery sale lekcyjne, kancelarię i pokoik w drugim końcu korytarza, gdzie mieściły się pomoce naukowe. W budynku tym do dziś mieści się szkoła.

Do 1939 roku w szkole uczyło sie ok. 220 dzieci (po 55 w jednej sali lekcyjnej), zajęcia odbywały się na dwie zmiany.

Po wybychu II wojny światowej całe wyposażenie szkoły zostało rozgrabione przez ludność lub wywiezione przez okupanta. W marcu 1940 roku władze okupacyjne zwolniły polskich nauczycieli, a szkołę oddano na użytek dzieciom niemieckim. Dzieci polskie, pragnące się uczyć musiały chodzić do szkoły w Stefanowie Suserskim, gdzie nauczano w języku niemieckim.

W marcu 1945 roku po wyzwoleniu tutejszych ziem, rozpoczęto naukę w języku polskim. Zostały przeprowadzone prowizoryczne egzaminy, na podstawie których przydzielano dzieci do klas. Najwyższą programowo klasą była klasa III. W szkole uczyło się ok. 300 dzieci. Nauczano na podręcznikach sprzed wojny.

W kronice zapisane są wydzarzenia z życia szkoły.

W roku szkolnym 1948/49 po raz pierwszy klasa V zdawała egzamin z języka polskiego i rachunków. W roku 1950/51 szkoła po raz pierwszy rozpoczęła realizować siedem klas szkoły podstawowej. 10 listopada 1950 roku wydział oświaty przydzielił szkole radioodbiornik bateryjny. Latem 1951 roku szkoła została włączona do sieci elektrycznej. W związku z pracami elektryfikacyjnymi zajęcia lekcyjne odbywały się na powietrzu. Uczniowie brali udział w wykopkach i łuskaniu słonecznika w miejscowym PGR (Państwowe Gospodarstwo Rolne). 23 kwietnia 1953 roku odbyła się wycieczka do Warszawy. Uczniowie klas VI i VII zostali odwiezieni traktorem do stacji kolejowej (wyjazd o godzinie 3.00 nad ranem), powrót ze stacji wozem konnym.

W latach 60- tych dobudowano skrzydło wschodnie szkoły, a w 1998 roku powstała najnowsza część – skrzydło północne: sala gimnastyczna, magazyn sportowy, izba lekcyjna, toalety, szatnia i kotłownia.